Op mijn fiets denk ik aan niets.
Aan niets dat ik ‘moet’ op lossen.

Schema maken, boekje maken voor de vorderingen, een map voor alles maken, want anders is het niet echt? Vijftien weken en in week zestien knallen. Nou niet knallen, maar zorgen dat de eind streep gehaald wordt. Agenda blokken voor trainingsschema: week 1, core stability, duurtraining 1.1/tempo 1/negentig minuten.
Mijn trainingsweken beginnen op woensdag, officieel tenminste, met core stability. Maar op maandag, dinsdag woensdag fiets ik naar werk, tweeëntwintig kilometer heen en weer. Op maandagavond fiets ik met de harde kern van de snelste dames fietsclub en woensdagavond met mijn andere clubje. Dan zitten er dus al zeker honderdvijftig kilometers in mijn benen. Donderdag rustdag wordt core stability, vrijdagochtend lange afstand, zaterdag rustdag dan maar en zondag weer clubrit. Proberen niet door te slaan, daar ben ik ook goed in namelijk.

Op mijn fiets denk ik aan niets. Aan niets dat ik ‘moet’ op lossen. Alleen fijne grappige flarden van gedachten in mijn hoofd.
‘Kijk een haas ze denkt dat ik haar niet zie’.
‘Groene waas, knoppen, die op springen staan’.
‘Zon in je hoofd’.
Kop leeg om plaats te maken voor mooie dingen.

Tegenwind, de Dutch Mountains, maar beter dan echt klimmen. ‘Hoe sterk is de eenzame fietser’, vraagt Boudewijn zich af, ‘wat doe ik mijzelf aan’, vraag ik mijzelf af. ‘Een sterk, krachtig en fit lichaam, wat er prima uitziet en voelt voor haar leeftijd’.

Pasen, week 3, wederom core stability, duurtraining 3.1/tempo 1/90 minuten, duurtraining 3.2/tempo 1/150 minuten. Ten minste dat zegt de agenda, ik ben mijn vorderingen boekje al kwijt, mijn schema ook en gelukkig vertelt Strava mij dat ik op schema ben.
Voor het eerst in twee jaar paasbrunch. In Leiden, dus met Tette, mijn racefiets, via een omweg vroeg op pad.
Prachtig weer, een beetje fris nog, maar de zon schijnt op en in mijn hoofd. Prachtige route door het groene hart, lammetjes dartelen om hun moeders, ik dartel op mijn fiets. Paashazen schrikken op en rennen van mij weg, ik ren ze achterna.
Op mijn fiets denk ik aan niets. Aan niets dat ik ‘moet’ op lossen. Alleen fijne grappige flarden van gedachten in mijn hoofd.
Ik fiets achter een jong stel met twee kinderen. Ze proberen hun kinderen verkeersveiligheid bij te brengen. De kinderen netjes rechts, hun ouders slingeren over de hele weg breedte. Ik wacht geduldig tot ze links afgeslagen zijn en haal ze in.
‘Nu zelf nog proberen rechts te houden’, grap ik tegen het stel. De moeder begint zich te verontschuldigen: ‘ik probeer mijn kinderen wat te leren, sorry’.
Pa gilt ‘idioot’ tegen mijn rug. Ik houd in om te vragen waarom hij dat zegt.
‘Ach jullie wielrenners, ga toch ergens anders racen’.
Verbaast kijk ik om mij heen, ik zie verder geen andere wielrenners.
‘Fiets nou maar door, anders haal je je tijd niet’, raast hij door.
Rustig probeer ik uit te leggen dat ik, net zo als zij, gewoon fiets op deze heerlijke zondagochtend.
‘Ga toch ergens anders racen, in de Haarlemmermeer of zo en fiets door want anders….’.
Ik krijg medelijden met zijn zoontje dat dapper naast zijn tierende vader door fietst. Zijn moeder met zijn zusje, fietsen ondertussen op ruime afstand achter ons. Als zijn vader verder gaat met bedreigingen laat ik hem schreeuwend achter op deze prachtige ochtend in het mooie landschap.
‘Arme kinderen ze weten niet beter, wielrennen wordt vast hun sport niet’, denk ik. ‘Als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien half dood’, schalt het door mijn hoofd.
Een haas springt over de sloot. Zon in en op mijn kop.

Koningsdagweek, week 5, wederom core stability, duurtraining 5.1/tempo 1/90 minuten, duurtraining 5.2/tempo 1/75 kilometer. Ten minste dat zegt de agenda, maar ook het ‘Kempert’ seizoen is geopend zegt de agenda. Fietsen met Sjos, mijn gravelbike en fietsen met Bas, mijn man. Het regent, gelukkig zou ik haast denken even rust. Bas kookt en ik schrijf. Het ruikt heerlijk, curry.
Straks, tussen de buien door, samen een rondje maken. Op de fiets natuurlijk, want ik ben in training.

©HIRUNDO_hetjuffie_pauline

3x is scheepsrecht, nieuwe kansen met een zelfde doel. Een goed doel, hartziekten staan in de top 5 van onze volksziekten. Waarschijnlijk kent iedereen wel iemand die hier mee te maken heeft. Voor de 3de keer op rij bereid ik mij voor om naar Berlijn te fietsen, een goed doel voor mij en de Hartstichting. Zij zetten zich in voor nieuwe inzichten, uitwerking van resultaten en verder onderzoek, dat is hard nodig. 2 maal heeft een ‘virusje’ heeft geprobeerd om dit te verhinderen, maar nu gaat het gebeuren. Dit keer fiets ik naar Berlijn om geld op te halen voor de Hartstichting, daarvoor ben ik ‘In training’.

‘Hoe sterk is de eenzame fietser’, ‘Als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien half dood’ Boudewijn de Groot

Een website en mobiele applicatie waarmee sportprestaties kunnen worden bijgehouden via GPS Strava

‘In training’ ❤️❤️🚴